yanına gelirken tüm yolları koşarak aşabileceğim hissi uyanıyor içimde
hiç yorulmadan ..
sonra her karşıma çıkışında donakalıyorum
ve o coşku yerini suskunluga bırakıyor..
birkaç zaman geçiyor derken seninle
hep yeniden başlar gibi
seni tanımaya ve yakınlaşmaya
sonra bir an en yakın oluyorsun bana !
ve sabah oluyor..
yine yanından ayrılmak zorunda kalıyorum.
her senden gidişimde,
bir daha hiç göremeyecekmişim gibi içten öpüyorum seni.
teşekkür ediyorum , benimle paylaştıklarına gözlerimle.
sonra merdivenlerden aşağı inerken yere düşüyorum.
her yanından ayrılışım ,
yere düşmek gibi.
ellerim acıyor, bakıyorum ellerimin içine ..
sensizlik içindeler.
gözlerimden bir damla yaş akacak gibi oluyor ,
yere damlıyor.
tutuyorum sonra geride kalanlarını .
kalkıyorum ayağa ,
üzerimi silkeliyorum.
ve yeniden yola koyuluyorum.
her ne kadar düşsem de
her ayrılışımda yanından
yeniden yanına gelebilmek için ..
devam ediyorum yola!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder