(lace sculpture by ozan oganer)
bir sabah gördüm uyandığımda
düşlerim başucumdaydı
ışığı yakmak için uzattığım kollarım yıllar alır gibiydi hayattan
ve boş yatağımda tarihi geçmiş bir gazete parçasına
baktığımda anladığım
hayata geç kaldığımdı !
çok acınmışlıklarımın çukuruna sıkışmış bedenim
günden habersiz
günler geçirmişti ışıksız duvarlarıyla başbaşa odanın
kayıp gitmesine izin verdiğiniz yıllara yenik
yokoluşunuzu emanet ettiğiniz yaylı yatağınızda
donakalmış ..
derken alnıma düşen bir su damlası ile irkildim
uyandığımı sandığım sabahta
gözlerimi kırptığımda
yeniden kalbimde beliren düşlerim
içime sızan bir ışık ,
odanın kör boşluğunda ..
bir kabustan uyanmak gibiydi
bir lanetten arınmak gibi..
sonrasında ruha çöken ferahlık
plakta sıkışmış bir müzik ,
hayata dair herşey
her yaşam belirtisinde bulduğum o ana aitlik olma hali ..
ve kaldığı yerden devam etmek
sıkıca yakalayıp hiç bırakmamacasına ..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder