Her bahara doğru gönlümün kelebekleri çıkar kozalarından , yayılır içimde bir yerlere ..
Bazı baharlar ayrılık sonraları genelde, yalancı mevsim gibi gelir , bir sonraki bahara erteler ani içgüdüsel travmalarım.
Bazı baharlarda da sanki hiç baharı yaşamamış gibi heyecan duyar kalbim ..
İşte şimdi de öyle bir bahardayım ,
Yine yeni bir bahardan geçecek ömrüm , merakla kimler geçecek hayatımdan bu bahar, kimler kalacak? Kalacak mi? Gidecek mi? Benimle bir , yine yeni baharda hayatımdan geçenler çapraşık sorularla birlikte cevapsız!
Sade yaşıyorlar benimle , karşıladığım bu yeni baharı ömrümde..
Sonra yine yaz gelecek ki ben baharla yazı ayırtedemem birkaç derece farkından öte , sanki ikisi birbirinin devamı gibi hep birmis gibi ..
Sıralı ömrümün ardısıra gelen sonu denizle biten ..
Ve sonra o sonbahar , her yaz sonu son olmasını ümit ettiğim,
Gece rüzgarlarını saçlarımda hissettiğim , içimi ürperten alacakaranlık!
Ve hiç sonu gelmezmiş gibi hissettiren yalnızlık,
Hangi şehre gitsen aynı , peşini bırakmayan ..
İçine gömer gibi , öldürür gibi seni. Belki de yeniden doğurmak için bir sonraki bahara, kimbilir?
Kış çocuğuyum oysa ama kışları hala üşütür beni.
Sıcak bir dokunuş arar göğsüm üşür.
Yatağım soğuk , sabahlar soğuk...
Bir tek beyaz beni mutlu eder kışları , o da uğramaz oldu son birkaç zamandır.
Çünkü beyaz da kaybolurum ben , alacakaranlıkta bıraktığım yalnızlığım, hep bir sonraki baharda yeniden doğmak ve sonu denizle biten mevsimle buluşmak için ...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder