tavan arasına hapsettiklerim .. 'den

yatağıma uzanmış ..kahve fincanını , şarapla aldatıyordum o gece.. 

başucuma gözlerini koydum baktıkça göğsümü ısıtsınlar istedim ben uyurken senden uzak..

kendime döndüm.

herşeye; sevgiden sebep buldum.

tüm hırçınlıklarım, gözyaşlarımdı. ben seni ağladıkça sen acıyordun.. birbimizin aynası olmuştuk ya yan yana yatmaktan.. bedenim bedenine değince uyku, bölmelerinden vücuduma akıyordu. ancak sensizlik sabahsız gecelere benziyordu.. gözümü kırpmadım sen gidince.

siyah bir afişte boyadım yüzünü kendime.. sen konuşuyordun, ben kırılıyordum. her cümlenle bir kırık parçalarım yerlere saçılıyordu.ellerimle endişeli toparlamaya çalışıyordum.. kimseye batmasınlar istiyordum. birisi acırsa senden sebep, o acılar, dönüp dolaşıp ruhu kirletirler.çıkmaz lekelere dönüşür insan acısı .. biliyordum.

iğneledim hayal kırıklarımı gökyüzüne, o gece.. sen gidince.

derken günlerden bir gün bir sabah, kırmızı bir kuş çıkageldi balkon pervazına pervasızca

gözlerinden iki damla süzüldü kuşun, yerdeki taşa. boynunda senin kokun vardı.. aşk mıydı buna sebep? her yerde senlikler ..

ve ben ne varsa gönül kabımdan akan.. mavi denize benzer bir cam şişede biriktiriyordum. geceleri uyku öncesi yüzümü temizliyordum o şişeyle , öz suyumla.. insana kendinden başka ne daha iyi gelebilir ki?  yarım kalmışlığımız sanrısıyla telaşlandığımız arayışların sonu hep hüsran değil mi? ne kadar vakit kaldı , bütün olduğumuzu keşfetmeye oysa ? bu arayıştan vazgeçmeye sebep bulsak bir ..

bir şeyi çözmem gerektiğinde, durum değerlendirmesi yapmamı söylemişlerdi.

oysa aşkı, yaz çiz topla çıkar .. yine de bir yere varamıyordum. anlatırdım da  dertlerimi dostlara

yine bildiğimi okurdum. bir otobüs durağında rastladım. karşıdan karşıya geçmeye çalışan koca bir kalpti sevgim sana.. sense ışıkların en kırmızısı (!) ben durdukça yanan, sen yandıkça durduğum mecbur ..

duvarların ardında bulacağımı sandığım yüreğinin hesap edemediğim dikenli tellerine takıldı yüreğim .. kanıyorlar şimdi ve damlaları yüreğine akıyor.. seni de acıtıyorlar. oysa ben ister miydim ne seni ne kendimi acıtmak ?

düşünme dediler düşünürsen anda saklı hislerinin yerini kalpten uzak düşünceler alır. o düşünceler ki..

adı üstünde değil mi hayal kırıklığı .. var olmayan bir şey için neden kırılır ki yürek? kırıldığını sandığın yürek mi , yoksa biz mi ? dilimiz korkar telaffuz etmeye. sanki sen ve ben olduğumuzda biz gerçeğini örter gibi .. olsun kelimeleyemiyelim , dudaktan dökülmesin sözcükler içimizde kalsın. 

sevgim dökülüyor ya ağzının içine seni öperken ..bana yeter!