yaşlı bir adam tanıdım.
neden o yaşında karşıma çıktı bunca vakitten sonra bilmem. görünen o ki ; sadece kendi başına geldiğini sandığı oysa her insan gibi sıradan sorunsallarıyla hayatın geçmişti , onun da ömrü ..yüzüne yansıyan her çizgi bir yaşanmışlığa aitti , net. ama tüm o çizgilerin ardında aslında doğum anı kadar pürüzsüz bir cilt yatıyordu . gözlerinde görüyordum .ellerimi uzatıp , bir anda hayatın çökmüşlüğünü yüzünden sıyırıp atmak istiyordum. adam, tüm yaşam enerjisine rağmen bana karşı koyuyordu bakışlarıyla.
"bırak, hayat bu elbet bitecek" der gibi. "bırak, aksın .."
ölüm , yaklaşmıştı adam için. bunu hissedebiliyorum. ölüm de aslında birçok an gibi insanın karar vermesiyle bağlantılı , istemli bir son gibiydi benim gözümde. hani çok hayalleriniz olur ya hayatta hep peşinden koşarsınız , bir bir gerçekleşmelerine tanıklık edersiniz ve zaman gelir sıranın sonunda bir anda yüzünüze çarpan bir kapıyla irkilirsiniz.
kapıda şöyle yazar ; "son" oysa yazının ardında şu gizlidir "ve yeni bir başlangıç" .
kimilerine göre o vakit hiç gelmez , hep erkendir hep beklenmedik.
kimileri önemsemez , kaybolur gider hayatın içinde .
kimileri , çoğu an'da gizli mucizelerin farkında yaşar ve bu his te beklenmedik değildir onlar için .
düşünceler , düşünceler ardında gizli yaratılan enerjiler , enerjilerin hayata yansımaları , zaman içinde şekil bulmaları ve bir bedene ait yaşamı oluşturmaları .
işte tüm bunların farkında bir yaşam sürmüştü adam. şimdi hazırdı her türlü sona. hayat , ona cömert olmuştu çoğuna kıyasla . o da her başına geleni göğüslemeyi bilmişti sonuna kadar. hakkını vermişti hayatın . ama insandı , yaşamın izlerinin yüzüne vurması doğaldı . her oluşan izle birlikte , daha da kök salmıştı hayata. kökleri , toprağın içinde yer buldukça sağlamlaşmıştı duruşu. şimdi , topraktaki yerini yeni ruhlara bırakma ve herbir parçasını toplayıp gitme vakti gelmişti.
derken , zihnimdeki düşünceler sustu. adam konuşmaya başladı .
düşüncelerimi yanımdaki tahta taburenin üzerine bıraktım . adamı dinlemeye başladım .
adam sordu ; " kimsin sen? "
evet ,bu bir anda yanıtlanması zor bir soruydu. bir an şaşkınlıkla karışık kala kalmıştım. aslında hiç tereddütsüz düşünmeden cevaplamam gerekirdi. birçok cevabı olabilirdi bu sorunun. nasıl kendimi anlatmak istedigime bağlı . ama ikimizde biliyorduk her alternatifin altında yatan tek gerçek olduğunu.
derin bir nefes aldım önce ve içtenlikle cevapladım ;" kendimim "
adam gülümsedi , cevabım hoşuna gitmişti belli. bir adım daha yaklaştığını hissettim yüreklerimizin.
" Çok mu önemlisin ? " diye sordu bu kez.
yine afalladım , çok mu egosu yüksek bir cevap vermiştim. neydi adamı bu ikinci soruya yönelten sebep ? sakinliğimi koruyarak ;" en çok herkes kadar. " dedim. tutarlı cevaplarım , adamı çözmeye başlamıştı. sonra üçüncü soru geldi.
" peki , ne olmak istiyorsun? "
işte bu soruya sayısız cevap verebilirdim. o kadar çok yapmak istediğim , o kadar çok tatmak istediğim şey vardı ki hayatta.. hangi birinden başlarsam başlayım diğerleri hep kötü hissedecekti kendilerini. listem uzadıkça arka sıralara düşenler. o nedenle,cevabım yine kisa oldu.
"yine kendim. "
adam, ellerini uzattı . elimi tuttu. işte dedi ; bu eller senin hayat ödülün! ne olursa olsun hayatta, sana verilen bu ödül sayesinde kendin olma şansın olacak. onlara iyi bak.yıllar geçtikçe , serpilecek önce kendine yer edinmeye çalışacaksın hayatta . sonra bir an gelecek, kök salmak isteyeceksin. köklerin toprağın içinde yer edindikçe , hayat bambaşka keyiflere bürünecek gözünde. asla , keyiflerin esiri olma. her an , yel alıp savurabilirmiş gibi yaşa. ama kim gitse hayatından geri döndüğünde seni aynı yerde sen gibi bulacakmış kadar emin ve güvenli.
korkulara yer verme hayatında , onlar gövdeni kemiren tahta kuruları gibidir. seni öldürmezler ama umutlarını kemirirler . engel olmaya çalışırlar yaşamana ..
" şimdi git ve hayatına sahip çık." dedi ve sustu.
bir kahin gibi hayatımda ansızın beliren yaşlı adam yine bir anda uzaklaştı benden . gözden kaybolurken bedeni , çabaladığım düşünselliklerimin gerçekliğini bana kanıtlamak ister gibiydi her cümlesinin altında gizli ..
