Bedenime yapışmış sahte insan lekelerini kapıda bıraktım
Kanatlarım hala sağlamken rüzgarlara karşı, geldim.
Tenimi araladım ışığımı yaymak için yalnız odaya
Sadece senin gözlerinden görebilsinler istedim ,
Dışımdaki tüm dünyevi benliklerimi.
Sussam ve içimden konuşsam sadece
Dudaklarım kıpırdamadan ..
Aidiyetimi döküp saçsam dört yanına odanın
Tüm saydamlığıyla aks etse bedenim ..
Yine de benimle olur musun?
Silikleşse herkesin bildikleri hayatımdan sonra
Bir bilinmezliğim kalsa sana ,
Yine de keşfetmek ister misin?
Hiç kulaklarımla duymadığım cümleleri ürk(üt)meden usulca sana kursam,
avuçlarımla sunsam
Cesursa beni dinler misin?
Yoksa ;
sen de gün gölgeni doğurmadan gider misin ?
Evet , biliyorum.
Ben bir göçebeyim. her gün sonuna ayrı bir yerde, grubun renklerinde veda eden.
Ve her yeni güne karanlığın aydınlığa gebe kaldığı saatlerde yeniden doğan ..
bir kelebek ömrü mesafede yaşam gözlerimizin önünden akıp giderken ..
Yine de yoluma eşlik eder misin ?
